Behe-lainoan dir-dir

 


Eguerdian, balkoian, eguzki goxoan.
Gaixotasunak lausotutako begiradaren gainetik, beso biak altxatuz, 
oihu txiki bat, aldarrikapen bat ia: «¡Viva la vida!». 
Eta, bapatean, galduta zebilena: 
hor zegoen oraindik, nonbait, irribarrea. 
Izar uxo baten dirdira. 
Kaixo ama.

Iruzkinak

Blog honetako argitalpen ezagunak

Txundidura sentipenetik haratago

Juntando letras (Cora)

Ur-jarioen mekanikak eta artelan naturalak hondartzan